മതില് കെട്ടുന്നവരും പാലം പണിയുന്നവരും
ഏതാനും ദിവസങ്ങള്ക്കുമുമ്പ്, മെക്സിക്കോയില്നിന്നും റോമിലേക്ക് ഫ്രാന്സിസ് മാര്പാപ്പായെ വഹിച്ചുകൊണ്ടുപോയ വിമാനം മുപ്പതിനായിരം അടി ഉയരത്തിലെത്തിയപ്പോള് പാപ്പാ ഒരു ബോംബ് ഇട്ടെന്ന് ചില പാശ്ചാത്യപത്രങ്ങള് എഴുതി. അമേരിക്കന് പ്രസിഡന്റാകാന് വട്ടംകൂട്ടുന്ന റിപ്പബ്ലിക്കന് സ്ഥാനാര്ഥി ഡൊനാള്ഡ് ട്രംപ് ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയല്ലെന്ന് ഫ്രാന്സിസ് പാപ്പാ അത്യുന്നതങ്ങളില്വച്ച് പറഞ്ഞത്രേ. സഹസ്രകോടീശ്വരനും പ്രോട്ടസ്റ്റന്റ് (പ്രസ്ബിറ്റീരിയന്) സഭാംഗവുമായ ട്രംപിന്റെ മതവിശ്വാസത്തെ ചോദ്യംചെയ്യാന് കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ നേതാവായ പാപ്പായ്ക്ക് എന്തധികാരം എന്ന ചോദ്യവുമുണ്ടായി. അമേരിക്കയില് വോട്ടവകാശമുള്ള ലക്ഷോപലക്ഷം കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസികളുടെ മേല് മാര്പാപ്പാ സമ്മര്ദ്ദം ചെലുത്തി, തെരഞ്ഞെടുപ്പ് രാഷ്ട്രീയത്തില് ഇടപെടുകയാണെന്നും ആരോപണമുണ്ടായി.
സംഭവിച്ചതെന്താണ്. അമേരിക്കന് ഐക്യനാടുകളോട് തൊട്ടുരുമ്മിക്കിടക്കുന്ന പാവപ്പെട്ട തീരെ കൊച്ചുരാജ്യമായ മെക്സിക്കോയ്ക്കും അമേരിക്കക്കും ഇടയില് താന് പ്രസിഡന്റായാല് മതില് കെട്ടുമെന്ന് ട്രംപ് പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്നു. കാരണമായി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്, മെക്സിക്കോയില്നിന്ന് അനധികൃതമായി അമേരിക്കയില് കുടിയേറുന്നവരാണ് കുറ്റവാളികളെയും ലഹരിമരുന്ന് മാഫിയകളെയും കൊണ്ടുവന്ന് അമേരിക്കയെ തകര്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നത് എന്നാണ്.
ഇതിനിടയില്, മെക്സിക്കോയില് നാലഞ്ചുദിവസത്തെ സന്ദര്ശനം നടത്തുകയും രണ്ട് രാജ്യങ്ങളുടെയും അതിര്ത്തിയില്, അമേരിക്കയിലേക്ക് കടക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നതിനിടെ കൊല്ലപ്പെട്ട മെക്സിക്കര്ക്കു വേണ്ടി കുര്ബാന അര്പ്പിക്കയും ചെയ്തിട്ട് മാര്പ്പാപ്പ റോമിലേക്ക് മടങ്ങുകയാണ്. ട്രംപിന്റെ മതില്കെട്ട് പ്രസ്താവന മാധ്യമപ്രവര്ത്തകരിലാരോ പാപ്പായുടെ ശ്രദ്ധയില്പ്പെടുത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറുപടി: 'പാലം പണിയാനല്ലാതെ, എവിടെയായാലും മതിലുകെട്ടാന് ശ്രമിക്കുന്ന ആള് ക്രിസ്ത്യാനിയല്ല' വാര്ത്ത പെട്ടെന്ന് ഇടിയും മിന്നലുമായി പറന്നു. ട്രംപിന്റെ പേരൊന്നും ഫ്രാന്സിസ് പാപ്പാ പറഞ്ഞില്ല. ആദ്യം ശക്തിയായി ട്രംപ് തിരിച്ചടിച്ചു: അമേരിക്കയെ അടിക്കാന് മെക്സിക്കന് സര്ക്കാരിന്റെ വടിയായി പാപ്പാ നിന്നുകൊടുത്തെന്നും, അദ്ദേഹം ഒരുവശം മാത്രമെ കേട്ടുള്ളുവെന്നും കാര്യങ്ങളൊന്നും മനസിലാക്കിയില്ലെന്നും പിന്നീട് ട്രംപ് സ്വരംമാറ്റി മാര്പാപ്പാ മഹാനാണെന്നും മറ്റുംപറഞ്ഞു. അത് രാഷ്ട്രീയം.
ഇതിനിടയില്, മെക്സിക്കോയില് നാലഞ്ചുദിവസത്തെ സന്ദര്ശനം നടത്തുകയും രണ്ട് രാജ്യങ്ങളുടെയും അതിര്ത്തിയില്, അമേരിക്കയിലേക്ക് കടക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നതിനിടെ കൊല്ലപ്പെട്ട മെക്സിക്കര്ക്കു വേണ്ടി കുര്ബാന അര്പ്പിക്കയും ചെയ്തിട്ട് മാര്പ്പാപ്പ റോമിലേക്ക് മടങ്ങുകയാണ്. ട്രംപിന്റെ മതില്കെട്ട് പ്രസ്താവന മാധ്യമപ്രവര്ത്തകരിലാരോ പാപ്പായുടെ ശ്രദ്ധയില്പ്പെടുത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറുപടി: 'പാലം പണിയാനല്ലാതെ, എവിടെയായാലും മതിലുകെട്ടാന് ശ്രമിക്കുന്ന ആള് ക്രിസ്ത്യാനിയല്ല' വാര്ത്ത പെട്ടെന്ന് ഇടിയും മിന്നലുമായി പറന്നു. ട്രംപിന്റെ പേരൊന്നും ഫ്രാന്സിസ് പാപ്പാ പറഞ്ഞില്ല. ആദ്യം ശക്തിയായി ട്രംപ് തിരിച്ചടിച്ചു: അമേരിക്കയെ അടിക്കാന് മെക്സിക്കന് സര്ക്കാരിന്റെ വടിയായി പാപ്പാ നിന്നുകൊടുത്തെന്നും, അദ്ദേഹം ഒരുവശം മാത്രമെ കേട്ടുള്ളുവെന്നും കാര്യങ്ങളൊന്നും മനസിലാക്കിയില്ലെന്നും പിന്നീട് ട്രംപ് സ്വരംമാറ്റി മാര്പാപ്പാ മഹാനാണെന്നും മറ്റുംപറഞ്ഞു. അത് രാഷ്ട്രീയം.
ഫ്രാന്സിസ് മാര്പാപ്പാ ഒരു ലാറ്റിന്അമേരിക്കക്കാരനാണെന്നും, അമേരിക്കന് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെദുഷ്കൃതികളെക്കുറിച്ച്പണ്ടേഅവബോധമുള്ളയാളുമാണെന്ന് ഓര്ത്തിരിക്കണം. അതിലുമുപരി, ഫ്രാന്സിസ് എന്ന വത്തിക്കാന് രാഷ്ട്രത്തലവന് എപ്പോഴും പാവങ്ങളുടെയും തള്ളപ്പെടുന്നവരുടെയുംപക്ഷം പിടിക്കുന്ന അസാധാരണ ക്രിസ്തീയ നേതാവായിട്ടാണ് ആദ്യംമുതലേ അറിയപ്പെട്ടതും. ഏതായാലും ഫ്രാന്സിസ് പാപ്പായും ട്രംപും തമ്മിലുള്ള വിവാദം നിര്ത്തിവച്ചെങ്കിലും അതുയര്ത്തുന്ന ചില മൗലിക ചോദ്യങ്ങളുണ്ട്.
ഒന്ന്, പാവപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങളില്നിന്നുള്ള കുടിയേറ്റക്കാര്, അഭയാര്ഥികള്, ചില പ്രത്യേക മതവിഭാഗങ്ങളില്പ്പെട്ടവര് എന്നിവരെ സംബന്ധിച്ച് കര്ശനമായ നയങ്ങള് ആവിഷ്കരിക്കുമെന്ന് അമേരിക്കയുടെ ഒരു പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനാര്ഥി പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പോള്, നമ്മുടെ ലോകത്തിന്റെ സമീപഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഭീതിദമായ ഒരു ദര്ശനമാണ് നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നത്. ലോകത്തിലെ പ്രബലവും സമ്പന്നവുമായ രാഷ്ട്രങ്ങളൊക്കെ ഇങ്ങനെയൊരു നയം സ്വീകരിച്ചാല് എന്താണ് മനുഷ്യരാശിക്ക് സംഭവിക്കുകയെന്ന് നമുക്ക് ഊഹിക്കാനാവും. യൂറോപ്പില് ഫ്രാന്സിലുംമറ്റും ല്പെന് തുടങ്ങിയ വലതുപക്ഷ തീവ്രവാദികള് സമാനമായ രാഷ്ട്രീയനിലപാടുകള് സ്വീകരിക്കയും അതിന് ജനസമ്മതി കൂടുകയും ചെയ്യുന്നു. രണ്ട്, അമേരിക്കന് ചരിത്രത്തിന്റെ തന്നെ വിധ്വംസനമാണ് ട്രംപിന്റെയും മറ്റ് ചില സ്ഥാനാര്ഥികളുടെയും അതികര്ശനമായ 'പുറന്തള്ളല്' നയം. ആദ്യമായി നാമോര്ക്കേണ്ടത് ഇന്ന് അമേരിക്കയുടെ ഉടമസ്ഥത അവകാശപ്പെടുന്ന വെള്ളക്കാര് നാലു നൂറ്റാണ്ടുകള്ക്കുമുമ്പ് യൂറോപ്പില്നിന്ന് ദാരിദ്ര്യവും മതപീഡനവും മറ്റ് വീര്പ്പുമുട്ടിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങളുംമൂലം കുടിയേറിയവരാണ്. അന്ന് തെക്കുംവടക്കുമുള്ള അമേരിക്കന് ഭൂഖണ്ഡങ്ങളില് ആ മണ്ണിന്റെ അവകാശികളായിരുന്ന 'റെഡ് ഇന്ഡ്യന്' ഗോത്രങ്ങളെ അതിദാരുണമായി കൊന്നൊടുക്കിയും അടിച്ചമര്ത്തിയുമാണ് പുതിയ അമേരിക്കന് സാമ്രാജ്യം അവര് സ്ഥാപിച്ചത്. അവശേഷിക്കുന്ന ആ തദ്ദേശീയരുടെ നിലവിളി ഇന്നും തുടരുന്നു. കുടിയേറ്റക്കാരല്ലാതെ, ആഫ്രിക്കയിലെ ഗോത്രഗ്രാമങ്ങളില്നിന്ന് ചങ്ങലയിട്ടുകൊണ്ടുവന്ന അടിമകളുടെ പിന്മുറക്കാരാണ് ഇന്ന് അമേരിക്കയിലെ കറുത്തവര്ഗക്കാര്.
പിന്നീട് പശ്ചിമയൂറോപ്പില്നിന്നും, പിന്നെ ലോകത്തിന്റെ എല്ലാഭാഗങ്ങളില്നിന്നും ഭാഗ്യാന്വേഷികളും ഗതികേടുകാരും ഉപജീവനം തേടി അമേരിക്കയിലെത്തി. ഇരുപതാംനൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതിക്കുശേഷം ഇന്ത്യയില്നിന്ന് ആളുകള് കുടിയേറി തുടങ്ങി. ഇപ്പോള് 25 ലക്ഷത്തോളംവരും നമ്മുടെ നാട്ടുകാര്. അവരയൊക്കെ തിരിച്ചുവിട്ടാല് നാം എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും? വിവിധ മനുഷ്യരുടെ ബുദ്ധിയും സംഭാവനകളും ചേര്ന്നാണ് ഇന്ന് കാണുന്ന അമേരിക്കന് സംസ്കാരം ഉടലെടുത്തത്. അമേരിക്കക്കാര്തന്നെ തങ്ങളുടെ പുതിയ സംസ്കാരത്തെ മെല്റ്റിംഗ്പോട്ട് എന്ന് അഭിമാനപൂര്വം വിളിക്കുമായിരുന്നു. ലോകത്തിലെ വിവിധ ഭാഷകളില്നിന്നും വര്ഗങ്ങളില് നിന്നുമുള്ളവര് ഒരുമിച്ചുവന്ന് തങ്ങളുടെ വ്യത്യസ്തമായ സ്വത്വങ്ങളെയെല്ലാം, അമേരിക്കന്മൂശയില് ഉരുക്കി. ഒരേഭാഷയും (ഇംഗ്ലീഷ്) ഒരേ ജീവിതശൈലിയും സ്വീകരിച്ചതിനെയാണ് 'ഉരുക്കുമൂശ' എന്ന അലങ്കാരപ്രയോഗത്തിലൂടെ അമേരിക്ക കൊണ്ടാടിയത്.
എന്നാല് ഇപ്പോള് ആ പ്രയോഗം അപ്രസക്തമായിക്കൊണ്ടിരിക്കയാണ്. കാരണം മെക്സിക്കോ തുടങ്ങിയ പാവപ്പെട്ട ലാറ്റിന് അമേരിക്കയില്നിന്ന് വരുന്നവര് അവരുടെ സ്പാനീഷ് ഭാഷ തുടര്ന്നും ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇതുതന്നെ മറ്റ് ഭാഷാ സംസ്കാരങ്ങളില്നിന്ന് വരുന്ന പല കുടിയേറ്റക്കാരും അനുവര്ത്തിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് അമേരിക്കന് ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയുടെയും പാശ്ചാത്യ യൂറോപ്യന് ജീവിതശൈലിയുടെയും ഏക ഛത്രാധിപത്യം ഇല്ലാതായിക്കൊണ്ടിരിക്കയാണ് അമേരിക്കന് ഐക്യനാടുകളില്. ഇനിയിപ്പോള് അമേരിക്ക 'ഉരുക്കുന്ന പാത്രമല്ല, 'സാലഡ്ബൗള്' എന്ന അവിയല് പാത്രമാണെന്നും വൈവിധ്യങ്ങളും ബഹുസ്വരതയും അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടേ ആ രാജ്യത്തിന് മുന്നോട്ടുപോകാനാവൂ എന്നും വിവരമുള്ളവര് പറയുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് ഡൊനാള്ഡ് ട്രംപിന്റെയും മറ്റ് ചില സ്ഥാനാര്ഥികളുടെയും പുറന്തള്ളല് നയം തിരിച്ചടിച്ച് തുടങ്ങുന്നത്.
പശ്ചിമയൂറോപ്പില് രണ്ടാം ലോകയുദ്ധത്തിനുശേഷമുള്ള ഏറ്റവും വലിയ പ്രതിസന്ധിയാണ് ഇപ്പോഴത്തെ അഭയാര്ഥിപ്രശ്നം. ഇറാക്ക്, സിറിയ, വടക്കന്ആഫ്രിക്ക എന്നിവിടങ്ങളില്നിന്നുള്ള അഭയാര്ഥികളെ സ്വീകരിക്കാന് മടിക്കുന്നവയാണ് ഭൂരിപക്ഷം യൂറോപ്യന് രാജ്യങ്ങളും. ജര്മ്മനി, സ്വീഡന്, ഓസ്ട്രിയ എന്നീ രാജ്യങ്ങള് അഭയാര്ഥികളെ കഴിയുന്നിടത്തോളം ഉള്ക്കൊള്ളാന് തയാറാവുന്നുണ്ട്. എന്നാല് ഇത് മനുഷ്യസ്നേഹപരമായ കാരണങ്ങള്കൊണ്ട് മാത്രമല്ല (തീര്ച്ചയായും അങ്ങനെയൊരു വശമുണ്ട്) അവിടെയൊക്കെ തദ്ദേശീയരുടെ ജനസംഖ്യ തീരെക്കുറയുകയും ജോലി ചെയ്യാന് ആവശ്യത്തിന് ആളില്ലാതെ വരുകയുംചെയ്യുന്ന സാഹചര്യവുമുണ്ട്. ഉദാരവും പ്രബുദ്ധവുമായ ഒരു സ്വാര്ഥതയാണ് അഭയാര്ഥികളെ സ്വീകരിക്കാന് അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എന്നുപറയാം.
ഫ്രാന്സിസ് മാര്പാപ്പാ ആദ്യംമുതല്ക്കുതന്നെ അഭയാര്ഥിപ്രശ്നത്തില്, തുറന്ന നിലപാടാണ് എടുത്തിരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആസ്ഥാനമായ ഇറ്റലിയിലും യൂറോപ്പിലും ഇതിന് കടുത്ത എതിര്പ്പുണ്ട് എന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെയാണിത്. മറ്റൊരു ഗതിയുമില്ലാതെ, അഭയം ചോദിക്കുന്നവര്ക്ക് അഭയം നല്കണം എന്ന ലളിതവും പുരാതനവുമായ മാനുഷികമൂല്യത്തില്തന്നെയാണ് അദ്ദേഹം ഉറച്ചുനില്ക്കുന്നത്. വത്തിക്കാനെ ആക്രമിക്കാന് ഐ.എസ്. സൈന്യത്തിന് പദ്ധതിയുണ്ടെന്നും അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാല് ഫ്രാന്സിസ്പാപ്പാ അഭിപ്രായം മാറ്റുമെന്നുമാണ് ട്രംപിന്റെ തുരുപ്പ്ചീട്ട്. അത് കണ്ടറിയണം.
ഒരു കാര്യം സാമാന്യബുദ്ധിയില് നമുക്ക് മനസിലാക്കാം. രാഷ്ട്രങ്ങള് അവരുടെ വാതിലുകള് കൊട്ടിയടച്ചതുകൊണ്ടോ പരസ്പരം വാളെടുത്തതുകൊണ്ടോ നമ്മുടെ ലോകത്തിലെ ഭീകരപ്രസ്ഥാനങ്ങള് ഇല്ലാതാവുകയില്ല.ഏതൊക്കെ ശക്തികളാണ് ഈ ലോകത്തില് സാമൂഹിക അസമത്വവും സാമ്പത്തികചൂഷണവും രാഷ്ട്രീയ മേല്ക്കോയ്മകളും സൃഷ്ടിക്കുന്നത് എന്നുതിരിച്ചറിഞ്ഞ്, അവയെ പേരെടുത്ത് പറഞ്ഞ്, അവയ്ക്ക് എതിരായി മനുഷ്യമനഃസാക്ഷിയെ രൂപപ്പെടുത്തിയെങ്കിലേ നമ്മുടെ ലോകത്തില് നീതിയും സമാധാനവും കൈവരുകയുള്ളു. ലോകം മുഴുവനും ഒരു കുടുംബമാണെന്നും ഭൂമിയുടെമേല് ഏതെങ്കിലുമൊരു ജാതിക്കോ ഒരു മതത്തിനോ കേവലമായ കുത്തകാവകാശമില്ലെന്നും ആതിഥ്യത്തിന്റെ നിയമങ്ങള് എല്ലാവരും അനുസരിക്കണമെന്നും നാം നിശ്ചയിച്ചെങ്കിലേ നീതിപൂര്വകമായ പുതിയൊരു ലോകക്രമം ഉരുത്തിരികയുള്ളു. അമ്മയായ ഭൂമി മുഴുവനും നമുക്ക് പുണ്യഭൂമിയാണ്, നാമൊരു കുടുംബവുമാണ്. വസുധൈവ കുടുംബകം.
No comments:
Post a Comment