NAURU-നൗറു THE WORLD’S SMALLEST REPUBLIC

NAURU-നൗറു THE WORLD’S

SMALLEST REPUBLIC

Nauru officially the Republic of Nauru and formerly known asPleasant Island, is an island country in Micronesia in the Central Pacific. Its nearest neighbour is Banaba Island in Kiribati, 300 kilometres (186 mi) to the east. With 9,488 residents in a 21-square-kilometre (8.1 sq mi) area, Nauru is the smallest state in theSouth Pacific and third smallest state by area in the world, behind only the Vatican City and Monaco.Settled by Micronesian and Polynesian people, Nauru was annexed and claimed as a colony by the German Empire in the late 19th century. After World War I, Nauru became a League of Nations mandate administered by Australia, New Zealand, and the United Kingdom. During World War II, Nauru was occupied by Japanese troops, who were bypassed by the Allied advance across the Pacific. After the war ended, the country entered into trusteeship again. Nauru gained its independence in 1968.

Nauru is a phosphate rock island with rich deposits near the surface, which allow easy strip mining operations. It has some phosphate resources which, as of 2011, are not economically viable for extraction. Nauru boasted the highest per-capita income enjoyed by any sovereign state in the world during the late 1960s and early 1970s. When the phosphate reserves were exhausted, and the island's environment had been seriously harmed by mining, the trust that had been established to manage the island's wealth diminished in value. To earn income, Nauru briefly became a tax haven and illegal money laundering centre. From 2001 to 2008, and again from 2012, it accepted aid from the Australian Government in exchange for hosting the Nauru detention centre.

The president of Nauru is Baron Waqa, who heads a 19-member unicameral parliament. The country is a member of the United Nations, the Commonwealth of Nations, the Asian Development Bank and the Pacific Islands Forum. Nauru also participates in theCommonwealth and Olympic Games. Recently Nauru became a member country of the International Renewable Energy Agency(IRENA).Nauru's government has tried to develop alternative industries, including tourism and offshore banking. A world body, set up to fight money-laundering, removed Nauru from its list of uncooperative states in late 2005.In 2001 Nauru signed an agreement with Australia to accommodate asylum seekers on the island, in return for millions of dollars in aid. Australia ended its controversial "Pacific Solution" of detaining asylum seekers on islands in 2008, but reversed that decision and resumed the practice in September 2012, sparking fresh criticism from rights groups.Australia has also sent financial experts to Nauru to help it overcome its problems.

The population of about 9,500 clings to the coast, along Nauru's one main thoroughfare, which is effectively a 24-kilometre ring road. At the leisurely speed limit of 40 kilometres per hour it takes about half an hour to drive around the island, allowing plenty of time to take in the scenery.Nauruan homes are very basic and often seem partly built. Rubbish litters roads and yards, while decades-old infrastructure is broken and left to decay.

A gorgeous sunrise view over the ocean includes old ship-loading equipment, slowly rusting into the sea. Phosphate mining has left the interior landscape savagely scarred. And there's a perpetual fine powdered dust in the air produced by the island's phosphate-mining industry.But Nauru has a charm that wins over many people. Parts of the island are strikingly beautiful.Coconut trees and palms fringe the coastline, and the lush forest is reclaiming the limestone pinnacles left by the phosphate mining.The people are delightful. They're easy-going and friendly. The country has a low crime rate and a feeling of safety similar to that found in country towns. It's highly valued by the locals who work with police to ensure the crime rate stays low.

Happy, barefoot kids grow up in the heart of large extended families. Community is extremely important and helping each other is a strongly held ethos that extends to asylum seekers.Communication systems on the island are unsophisticated. There is a single provider which runs a mobile network and internet services. Wi-fi can be unreliable and most people don't have computers, so the majority of online access is through the single internet cafe on the island. There are no landlines and no phone book. If you want to know someone's phone number, you have to ask around.There's a fortnightly government newsletter, a state-owned television station and a state-owned radio station that broadcast programs from Australia and New Zealand.

High levels of type 2 diabetes and kidney and heart disease are significant health challenges for the population of Nauru.Unemployment is a way of life. Employment rates have improved in the past decade but could still be about 40 per cent. At the turn of the millennium Nauru's unemployment was the highest in the world at 90 per cent.Phosphate mining had declined and the country was in fiscal crisis, the estimated billions earned from phosphate mining squandered. The country's financial credibility had been ruined by political instability, corruption, mismanagement and the collapse of Nauru's only bank.The economy has improved. New techniques and technology have allowed a revival of the phosphate mining that could last for up to 30 years. An international tuna-fishing lease agreement is also bringing in some revenue.  ലോകത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതൽ തടിയന്മാരുള്ള രാജ്യമായി നൗറു

ചിട്ടയായ ഭക്ഷണവും, ശുദ്ധമായ മുമ്പ് മത്സ്യവും, നാളികേരവും, പഴങ്ങളും കഴിച്ചിരുന്ന ജനത പെട്ടന്ന് ഇറക്കുമതി ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് ചേക്കേറി. ഇവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭക്ഷണം എണ്ണയില്‍ സവിശേഷമായി വറുത്ത ചിക്കനും കോളയുമായി. ഈ പുതിയ ഭക്ഷണത്തിലാകട്ടെ മധുരവും കൊഴുപ്പും ധാരാളം അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് താനുംലോകത്ത് , അമിതവണ്ണം ഉള്ളവരുടെ സ്വന്തം രാജ്യം എന്ന് പറഞ്ഞു അവകാശപ്പെടാൻ oru രാജ്യമുണ്ടെങ്കിൽ അതാണ്‌ നൗറു.ചെറിയ ദ്വീപ് രാഷ്ട്രമായ നൗറു അറിയപ്പെടുന്നത് തന്നെ, തടിയന്മാരുടെ രാജ്യം എന്നാണ്. ലോക ജനസംഖ്യയിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ തടിയന്മാരുള്ള രാജ്യമാണ് ഇത്.

       പതിനായിരത്തില്‍ താഴെ മാത്രമാണ് ഇവിടുത്തെ ജനസംഖ്യ. സുന്ദരമായ ദ്വീപും പാം മരങ്ങളും മനോഹരമായ ബീച്ചുകളുമുള്ള നാട്. ദക്ഷിണ പസഫിക്കിലെ ഈ രാജ്യത്തെ പറുദീസ എന്നാണ് പല ടൂറിസ്റ്റ് മാപ്പുകളിലും വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. എന്നാൽ, ഈ രാജ്യത്തിന്റെ സകല ഭംഗിയും ചോർത്തിക്കളയുന്ന രീതിയിലാണ് തടിയന്മാരുടെ വർദ്ധനവ്.ഇവിടെയുള്ള ജനങ്ങളെ ഏറ്റവും അലട്ടുന്ന ഒരു പ്രശ്‌നമാണ് കൊഴുപ്പ്. ഇക്കാരണത്താലാണ് ഇവിടുത്തുകാര്‍ തടിയന്‍മാരായി മാറുന്നത് എന്നാണ് പഠനം. ഭക്ഷണക്രമം, ജീവിതരീതി എന്നിവ തന്നെയാണ് ഇവരുടെ പ്രധാനപ്രശ്‌നം.ഇപ്പോള്‍ ഈ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളുടെ ബോഡി മാസ് ഇന്‍ഡെക്‌സ് (ബിഎംഐ) അതായത് ശരീരത്തിന്റെ തൂക്ക പൊക്ക അനുപാതം 3435 ആണ്. ഈ ഭക്ഷണത്തിന്റ ഫലമായി ആണുങ്ങളില്‍ 97 ശതമാനവും അമിതഭാരക്കാരോ അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അസുഖബാധിതരോ ആണ്. സ്ത്രീകളില്‍ 93 ശതമാനവും അങ്ങനെ തന്നെ.

ചിട്ടയായ ഭക്ഷണവും, ശുദ്ധമായ മുമ്പ് മത്സ്യവും, നാളികേരവും, പഴങ്ങളും കഴിച്ചിരുന്ന ജനത പെട്ടന്ന് ഇറക്കുമതി ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് ചേക്കേറി. ഇവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭക്ഷണം എണ്ണയില്‍ സവിശേഷമായി വറുത്ത ചിക്കനും കോളയുമായി. ഈ പുതിയ ഭക്ഷണത്തിലാകട്ടെ മധുരവും കൊഴുപ്പും ധാരാളം അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് താനും. ഇത് ഇവരെ പലതരം രോഗത്തിന് അടിമയാക്കി ഒപ്പം പൊണ്ണത്തടിയും കിട്ടിഎന്നാൽ, തങ്ങള് തടിയന്മാരല്ല , പൊക്കംകുറഞ്ഞവരായതിനാലാണ് തടികൂടുതല്‍ തോന്നുന്നത് എന്നതാണ് ഇവിടുത്തുകാര്‍ നിരത്തുന്ന ന്യായം.

Prof. John Kurakar